رواية زوجة اخي الفصل الـ 7 و8 بقلم اسراء
زهره انا عايز اشوف وشك
كل ده ومشفش وشى ياترى هعجبه… حد يحب حد من عيونه…. فكيت النقاب وانا ومحرجه حدا ومش عارفه ابصله
احمد: رفعت وشها ليا وانا مش مصدق نفسي اجمل مما تخيلتها عيونها العسلى الفاتح اللى بتلمع بشرتها بيضه وخدودها
المدوره دى مش عارف دى خدودها حمره من الكسوف ولا ده ميكب بس ده مش ميكب
زهره: ايه الاحراج ده….. شهقت بخضه وانا بستخبه فى حضنه منه
زهره بكسوف: ايه اللى انت عملته ده
احمد بمشاكسه: كنت بشوف الروج بالفروله ولا التفاح
زهره: انت قليل الادب
ايه ده ده بيضحك ليه ده….. انا انا مش حاسه بالارض ليه
حضنى جامد وهو شايلنى: طب امسكى حلو قال تقع قال
زهره: نزلنى ياقليل الادب انت والله لقول لماما هبه
احمد وهو بيضحك جامد: هتقوليلها ايه بقى سمعينى
سكت وانا مش لاقيه حاجه اقولها اخيرا نزلنى فى اوضتى… اقصد اوضتنا
زهره: انت… انت بتقرب ليه….. اقف عندك
احمد: تعالى وانا اقولك
(وووو بس بس يا نور كده عيب *)
صحيت الصبح فى معادى على الساعه سبعه ولسه بفرد ايدى لقيته قاعد يبصلى
زهره بصراخ: انت بتعمل ايه هنا
احمد باستغراب: بعمل ايه هنا!!!! انا جوزك اتجوزتك امبارح
زهره: اهههه خضيتنى ياشيخ
احمد وهو محاوطها باديه: صباحيه مباركه يازهرتى
احمد: متيجى اقولك كلمه سر
زهره بهروب: انا… انا هجهز الفطار…. وحضانه عمر
احمد: عمر اجازه يا بطتى علشان المس بتاعته واخده اجازه مسافره
زهره: محدش قالى يعنى
احمد: مانا قولتلك اهوه
زهره: طيب ابعد
احمد: لا وووو
عيشت حياه سويه انا وعمر ابنى….. حاولت اعوض احمد عن كل سنينه اللى ضاعت بسبب مرض هشام
عوض ربنا جميل جدا وترتيباته كلها خير….. يمكن لو كنا اتجوزنا من الاول مكناش بقينا بنحب بعض كده
انا اول مره احب حد كده احمد كان واخد اسبوعين اجازه من المكتب وكان بيخرجنا ويفسحنا كتير اوى
حاسه انى بحلم وخايفه اصحى الاسبوعين خلصه وهشام رجع شغله وعمر بيروح الحضانه وبقى شاطر
مستغربتش انه بيحب جدته لابوه لانه الاطفال تبع الحنيه ملهومش دعوه بمشاكل الكبار الا لو الكبار دخلوهم
فيها وعاملوهم بمعامله مرات الابن والحما…. كارثه ان الابن يقعد مع امه تقوله جدتك وحشه وبتكرهنا
ويقعد مع جدته تقوله امك وحشه وبتزعقلك وبتحب اخواتك اكتر منك…. او ان الجده تميز حد من احفادها
عن التانى….. الحمدلله ماما هبه مش كده وبكون مطمنه عليه معاها…. كلنا فى البيت بنشتغل ان عمر
يطلع سوى نفسيا علشان احنا التلاته اكتر حد فاهم يعنى ايه مريض نفسي يئذى اللى حوليه بافعاله
فتحت الباب لقيت عمر واحمد عمر ناولنى الشنطه وجرى على ماما حضنها وباس ايدها
احمد دخل قفل الباب وانا باخد منه شنطته هو كمان باس راسي وحضنى
زهره: الحمدلله على السلامه ياحبيبى
احمد وهو ساند براسه على كتفها: الله يسلمك ياروحى…. حضرى الغدا لحسن تعبان قوى
زهره: حاضر ياحبيبى خد شور بس انا مجهزالك الحمام
حطيت الشنط فى مكانهم ودخلت جهزت السفره وعمر بيحكى لجدته على يومه
خرجت ندهتلهم: يلا الغدا جاهز
قعدنا تغدينا وسط لماضه عمر وضحكنا معاه قومت عملتلهم شاى بالنعناع ولميت السفره
هبه: يلا يا زهره انا هروح اريح شويه
زهره: حاضر ياماما بس هنسهر سوه
عمر: انا جى معاكى ياتيته
زهره: جى فين….. تيته راحه تنام
عمر بلماضه: هروح انام
هبه بضحك: تنام برده… هخده يازهره وكده كده بكره الخميس
زهره وهى بتبص لعمر بغيظ: طيب ياسي عمر بس اعرف انك هتسمع الحروف كلها
ومتتعبش تيته كتير
ماما خدت عمر وخرجوا وقفلت وراهم كل ده واحمد ساند ع الكنبه ومغمض عنيه
حطيت ايدى على راسه ففتح عنيه: مالك ياحبيبى انت تعبان؟؟
احمد بوجع: رجليا هتموتنى يازهره…. انهره العميل كان عنده مشكله وكان لازم اروح بنفسي
الشقه فى الدور العاشر ومفيش اسنسير عماره جديده ورجلى اتهرت
زهره: معلش ياحبيبى ثوانى وجايه
دخلت المطبخ اخدت طبق بلاستك كبير شويه وحطيت فيه مايه دافيه وملح وشويه خل صغيرين
وخرجت بالطبق وحطيته قدام احمد ع الارض وقعدت ع الارض وجيت اشيل رجله احطها فى المايه
فتح عنيه: زهره بتعملى ايه قومى
قولت وانا بشيل رجله احطها ف الطبق: ياحبيبى هترتاح كده صدقنى
احمد: انا هغسلهم قومى
زهره: انا مراتك وبعمل ده علشان عايزه اعمله ممكن تهدى
بدأت ادلك رجليه بايدى وهو بيبصلى بضيق: هههه مالك يا احمد
احمد بخنقه: انا متجوزتكيش علشان كده
زهره بحب: الست طالما بتحب جوزها هتبقى عايزه تريحه خصوصا لو انه بيحترمها
وبيكرمها زيك كده…. وبعدين يافرحتى بحضر درس الشريعه بحضر درس القرآن
وفى الاخر امشى وره شويه كلام من السوشيال ميديا ويخربه بيتى انا مليش
انا مليش دعوه بحد انا بعمل اللى انا شيفاه صح وحباه
تعرف ياحمد انا كنت بخاف احضر درس فقه او درس قرآن
وحد يشرحلى حاجه يضللنى وانا مش عرفاها اصلى مبثقش فى شغل
الاونلين ده مفهوش مشاعر كده ولا احساس…. اصلى لو شفتها قدامى ممكن
اعرف نواياها ايه لكن لما معرفتش والتفكير تعبنى جبت كتب لناس موثوقه
والكتب مستشهده بالمراجع للإمام صاحب الكلام…. تعرف انهرده كنت بقرأ
(كتاب إنها فاطمه الزهراء) تخيل انى عرفت انى الزهراء احب بنات الرسول صلى الله عليه وسلم
كانت متزوجه فى بيت بسيط جدا وتزوجت على ابن ابى طالب ووقتها مكنش معاه فلوس
لانهم كانوا مهاجرين للمدينه…. وقتها فضلت احمد ربنا كتير على كل النعم والرفاهيه دى واحنا
ناس عاديه مش الزهراء بنت الرسول الكريم….. تخيل يا احمد وانا بقرأ الكتاب لقيت ابو بكر الصديق
وعمر الفاروق رضى الله عنهما اتقدموا لخطبتها والنبى عليه السلام رفض بلطف انت متخيل
رفض اتنين عظماء وجوزها لعلى عظيم الشأن اول الصبيه المسلمين الا انه لا يملك مال لكن مش مشكله
وقتها افتكرت البنات اللى رفضوا الشباب واتقتلوا فى الشارع…. عرفت قد ايه دينا عظيم وبيكرمنا
بس احنا اللى بنبعد عنه….. ربنا حلو اوى وكلامه جميل اوى اوى
خلصت كلامه وانا عنيا بتدمع مرضتش اقوله انا بكيت قد ايه وانا بقرأ الكتاب وانا بعرف قد ايه احنا
مبنشكرش ربنا وديما بنقول مفيش معنديش واحنا عمى مش اكتر
احمد وهو بيبوس راسها: انا بحبك اوى يازهرتى مطمن على بيتى فى ايدك
برجع البيت وانا عارف انك هتركنى كل المشاكل وتقبلينى بلطف وحب يزيل
كل تعب اليوم…… الحمد لله حمدا كبيرا طيبا مباركا انه ربنا كرمنى بيكى
اكيد انى مش النبي الكريم عليه السلام ولا انتى خديجه رضى الله عنها
لكننا بمحاولتنا نبنى بيت سوى ومحولاتك انتى انك تطورى من نفسك وتكونى افضل كل
يوم بفرح بيكى وبحس انى مقصر معاكم وبحاول منى لنفسي اعوضكم
يمكن انا بنزل اشتغل واتعب واجيب فلوس لكن انتى حملك اكبر
بتطبخى وتمسحى وتحمى وتلبسي وتجهزى وترتبى وبعد ده كله بتقب@لينى بابتسامه
ومبتشيلنيش الهم من وانا على الباب….. ربنا يباركلى فيكى
زهره: ربنا يكرمك ويحفظك لي ياروحى
احمد: هو الواد عمر فين
زهره: عند ماما…. لسه مخلصتش كلامى
: احمد نزلنى…. انت مش رجليك وجعاك نزلنى
احمد: انا مقولتلكيش…… من اول ما ايدك لمست رجلى وانا خفيت علطول
زهره: والله!!!
احمد: تعالى بس…..
يتبع…
